Internationaal publiekrecht als wereldrecht behandelt in hoofdlijnen de boeiende wereld van het internationale recht.

Drie vragen staan hierbij centraal. Ten eerste in hoeverre de beginselen en regels van het internationale recht `wereldrecht vormen, dat wil zeggen in de hele wereld gelden en ook door de gehele internationale gemeenschap geaccepteerd worden. De tweede vraag luidt in hoeverre wereldburgers, volken en internationale ondernemingen aan het internationale publiekrecht rechten kunnen ontlenen en of zij ook plichten hebben. Ten slotte wordt ingegaan op de vraag in hoeverre het internationale publiekrecht en de daarop gebaseerde organisaties gezien kunnen worden als hoeders van het algemene wereldbelang. Hierbij gaat het om zaken zoals bescherming van kwetsbare ecosystemen, vrede en veiligheid, appreciate voor universele rechten van de mens en van volken, vermindering van armoede en bevorderen van duurzame ontwikkeling.

Het boek geeft tevens een gedegen inleiding tot de basisleerstukken (rechtsbronnen, rechtsdeelnemers, geschillenbeslechting, e.d.) en is ook om die reden meer dan een simpel ABC van het internationale publiekrecht.

Prof. dr. N.J. (Nico) Schrijver is hoogleraar internationaal publiekrecht aan de Universiteit Leiden en lid van de Eerste Kamer der Staten-Generaal. Hij is tevens lid van de KNAW, het Permanente Hof van Arbitrage en van het VN-comité voor economische, sociale en culturele rechten van de mens. Voorts used to be hij president van de overseas legislation organization en maakte hij deel uit van de Commissie Davids, die de besluitvorming in Nederland over de oorlog in Irak onderzocht.

Bij gedeeld burgerschap kunnen burgers omgaan met verschillen en zijn zij betrokken bij de samenleving. Maar de praktijk wijst anders uit. "Ik ben wel voor het samenleven. In hoeverre dat werkt, dat is een ander verhaal", zegt een bewoner uit Eindhoven.
Signalen als deze waren voor discussion board, Instituut voor MultiSOC000000le Vraagstukken, aanleiding tot onderzoek in vijf ‘gemengde’ buurten. Er werd gekeken naar de vormen van maatschappelijke ontevredenheid. Waarin uiten die zich? En welke emoties en motieven liggen aan die ontevredenheid ten grondslag?
Politici, beleidsmakers en onderzoekers gaan te gemakkelijk voorbij aan de geluiden van bewoners in ‘gemengde’ buurten. Dat vinden deze bewoners zelf.
De onderzoekers spraken uitvoerig met buurtbewoners in Doornakkers (Eindhoven), Sterrenwijk (Utrecht), Blerick-Midden (Venlo), Buytenwegh-De Leyens (Zoetermeer) en in Beusichem, onderdeel van de gemeente Buren. Zij vroegen hun waarin nu precies hun ontevredenheid met de samenleving en de lokale en landelijke politiek schuilt. En hoe de bewoners met hun onvrede met de overheid én met nieuwe Nederlanders omgaan. Op de stoep gaan ze niet opzij. Ze respecteren de autochtone burger niet. Ik voel me een vreemde in mijn eigen land.
De overheid komt in de visie van de bewoners steeds als grote schuldige van de problemen naar voren. Het meest opvallend bleek de grote afstand tot de overheid die zij ervaren. Overheidsfunctionarissen, gezagsdragers, politici, en ook de onderzoekers zelf worden door de respondenten gezien als bevoorrechte mensen die geen idee hebben hoe de ‘gewone’ guy of vrouw leeft. Hierdoor komen zij niet in aanraking met de werkelijke economische en sociale problemen van burgers.

In zware tijden is criminaliteit een van de weinige activiteiten waarmee nog wat valt te verdienen, maar toch heeft Lincoln-advocaat Mickey Haller nauwelijks additional werk door de economische main issue. Zelfs verdachten die een advocaat nodig hebben om uit de gevangenis te blijven, moeten blijkbaar bezuinigen. Eigenlijk heeft hij nog het meeste werk aan mensen die het dak boven hun hoofd moeten zien te behouden, nu velen hun huis uit gezet dreigen te worden omdat ze hun woekerhypotheken niet meer kunnen betalen. Lisa Trammel, zijn eerste hypotheekslachtoffer, is sinds acht maanden Mickeys klant. Hoewel het hem tot nu toe is gelukt om te voorkomen dat ze op straat komt te staan, eisen de tension en het enorme gevoel van onrechtvaardigheid hun tol. Dan wordt er een hoge medewerker van Lisa’s financial institution dood aangetroffen op een parkeerplaats, en zij is de eerste verdachte.

Mickey kan weer gaan doen waar hij het beste in is. Maar als hij dacht dat de verdediging van Lisa Trammel een eitje zou worden, heeft hij het mis. Er staat hem een aantal pijnlijke onthullingen te wachten over zijn cliënte en over hemzelf...

Waarom zijn broodjeaapverhalen zo hardnekkig en vergeten we alledaagse waarheden zo gemakkelijk? Hoe maakt een krant een kop die ervoor zorgt dat we door willen lezen? En waarom onthouden we complexe verhalen wel, maar complexe feiten niet?

Waarom floreren sommige ideeën van meet af aan, terwijl andere razendsnel ter ziele gaan? En hoe verbeter je de kansen van waardevolle ideeën? In De plakfactor leggen Chip en Dan Heath uit hoe je de kleefkracht van ideeën kunt versterken. Deze onmisbare gids laat zien dat ‘sticky’ ideeën hun kracht ontlenen aan zes belangrijke eigenschappen, die ook jij kunt leren beheersen.

Dit boek gaat over een van de belangrijkste aspecten van menselijk gedrag en zal de manier waarop je ideeën overbrengt ingrijpend veranderen. De plakfactor is provocerend, onthullend en vaak verrassend grappig. Het onthult de cruciale principes van succesvolle ideeën en de strategieën om je eigen boodschap meer kleefkracht te geven.

Tegen de achtergrond van de rijke vegetation en fauna van de Latijnsamerikaanse jungle raakt Sebastiaan Sosa verzeild in raadselachtige situaties rond de dood van een vriend. Vreemde rollen lijken weggelegd voor de verschillende bewoners van de junglegemeenschap: jagers, archeologen en westerse binnendringers. Rey Rosas vermogen om met weinig woorden een fascinerende sfeer te scheppen komt ook in deze novelle volledig tot uiting. Behalve 'Wat Sebastiaan droomde' bevat deze bundel nog drie korte verhalen.

Rodrigo Rey Rosa werd in 1958 geboren in Guatemala en woonde in big apple en Marokko. Hij neemt een vooraanstaande plaats in onder de jonge Latijnsamerikaanse auteurs. Zijn werk werd vertaald in het Frans, Engels en Duits. Rey Rosa wordt beschouwd als literair erfgenaam van Paul Bowles, die werk van hem in het Engels heeft vertaald.

Wie klanten blij wil maken moet ze op maat bedienen. Maar het valt niet mee om mensen persoonlijke aandacht te geven als de manier waarop je werkt en de informatietechnologie die je gebruikt zijn gestandaardiseerd. Als je klanten blij wil maken heb je echter geen keuze: je moet alle barricaden weghalen die maatwerk in de weg staan. In dit boek kun je lezen hoe je dat doet en elke klant de aandacht geeft die hij verwacht.

Standaardisatie is een van de grootste aanjagers geweest van onze welvaart, maar standaard is niet goed genoeg meer. De meeste fabrikanten hebben dit inmiddels begrepen en bieden elk version in allerlei varianten aan. Maar in de dienstverlening is maatwerk nog steeds niet ingeburgerd: een simpel telefoonabonnement of een verzekering is er meestal maar in één smaak. Laat staan dat de dienst kan worden aangepast: 'Sorry, mevrouw, onze systemen staan wijzigingen helaas niet toe.'

Of u nou verantwoordelijk bent voor een fabriek, een financial institution, een gemeente of een internetbedrijf: voorkom dat uw klanten gefrustreerd raken en van het kastje naar de muur worden gestuurd en kies ook voor maatwerk.

De auteurs zijn specialists op het gebied van dienstverlening en informatietechnologie. Ze hebben bij nationale en internationale ondernemingen projecten gerealiseerd voor het verbeteren van persoonlijke dienstverlening.

Natuurlijk is er een leven mogelijk zonder bewustzijn van verbondenheid. Natuurlijk kunnen we besluiten blijven nemen met het hoofd alleen. Natuurlijk kunnen we moeder Aarde grenzeloos blijven manipuleren en uitbuiten. Natuurlijk kunnen we onze bedrijven en organisaties blijven zien als slechts geld genererende machines. Maar verstandig is dat niet.

De talloze crisissen waaronder deze wereld momenteel gebukt gaat zijn, zonder uitzondering, een gevolg van onvolledige kennis en foute overtuigingen over wie we als mens werkelijk zijn. Neem bijvoorbeeld de overtuiging over competitie, het idee dat we moeten eten, of anders gegeten worden. Of het idee dat mensen van nature tegen elkaar zouden zijn, zoals we leren op university en television, en in het moderne bedrijfsleven tot norm hebben verheven.

Maar mensen en alle andere levende wezens maken onderdeel uit van een oneindig levend netwerk. Een organisatie leeft, ademt, ontwikkelt zich als een levend organisme, in diepe verbondenheid met zichzelf en zijn oprichtingsbestemming. Een organisatie is 'wij, die samen de wereld mooier en beter maken'. 'Leven en werken in verbondenheid' gaat over transitiedenken en over het herkennen van het hart als hoogste intelligentie, ook in bedrijven en organisaties.

In dit boek geeft Lisette Peulen hoopvolle voorbeelden uit haar eigen zoektocht als organisatiekundige. Daarnaast toont zij aan met nieuwe wetenschappelijke inzichten waartoe een bewust geworden mens, staff, organisatie in staat is, indien we leven en werken in verbondenheid. Het boek roept op het heft in eigen hand te nemen, wish, zo schrijft ze, 'de werkelijke verandering komt voort uit elk mens, op elke positie, die zijn verantwoording neemt voor een liefdevolle, waarden-volle organisatie. Niet om de wereld te redden, maar eenvoudig omdat dit onze fundamentele natuur is.

'Lisette Peulen beschrijft in dit boek een aantal imposante reiservaringen opgedaan in haar leven tot dan toe. Het is de beschrijving geworden van een diepzeetocht langs hoop, realiteit en zegen. Hopelijk biedt het boek u web zoveel inspiratie en herkenning als het mij bezorgde. Een leesverplichting voor iedereen die van het leven houdt en zich daarbij op gezette tijden afvraagt: 'Why me?´'.

Prof. Dr. AMM Tjeu Blommaert, hoogleraar bedrijfseconomie verbonden aan de Universiteit van Maastricht.

Lisette Peulen (1961) is organisatiekundige, coach persoonlijke ontwikkeling en dichteres. Ze leeft en werkt in Limburg. Ze ontwikkelde o.a. het idea 'De ronde tafel organisatie' en 'Gedanste Gedichten'.

De blanke Steve en zwarte Jabulile zijn een droompaar. Ze waren kameraden in de strijd tegen apartheid en zijn nu getrouwd, met twee kinderen en een mooi huis in een buitenwijk van Johannesburg. Maar de dilemma’s waar Zuid-Afrika mee kampt, hebben ook hun weerslag op het gelukkige gezinsleven: Jabu komt onder druk te staan wanneer zij als beginnend advocaat slachtoffers van corruptie en verkrachtingen moet verdedigen en Steve neemt na een wild bezoek aan Londen op eigen houtje het besluit om met het gezin naar Australië te emigreren. Is hun liefde bestand tegen de erfenissen uit het verleden?

Als een naaste spoorloos verdwijnt, zijn de achterblijvers de wanhoop nabij. Eerst is er ongeloof, dan hoop en tenslotte resteren de vragen. De recherche is uitgezocht, de politie heeft geen tijd meer. De vermissing verdwijnt in de archieven, wordt een chilly case tot groot verdriet van de naasten die moeten leven met een wurgende onzekerheid.
Stichting Signi uit het Brabantse De Rips trekt zich het lot van de achterblijvers bijna persoonlijk aan. Esther van Neerbos en Janette Kruit trekken er met hun honden en het Signi-team elk weekeinde op uit om te zoeken naar vermiste personen en boeken opmerkelijke resultaten.
Zo hebben ze de verdwijning van Henry de Vries opgelost na acht maanden speurwerk, vonden na 26 (!) jaar het lichaam van Robert Leur, na sixteen jaar de car met Jos Mahler en zijn drie Poolse vrienden.
De Signi's verlenen ook hulp bij grote rampen. Ze hebben slachtoffers gevonden in Japan (2011), Haïti (2010), China (2008) en Pakistan (2005).
Als vrijbuiters van de hulpverlening gaan ze hun eigen gang en dat wordt niet altijd op prijs gesteld, zoals blijkt uit tegenwerking van officiële instanties in Nederland en België. Maar voor de nabestaanden zijn ze onmisbaar!

André Hoogeboom (Alkmaar, 1954) werkte als journalist voor het Noordhollands Dagblad en GPD. Hij publiceerde acht sportboeken, over o.a. Frans Derks, Telstar, AZ en Wim Rijsbergen en een boek over sportwagenfabrikant Spyker van Victor Muller.

Er bestaan nu drie boeken over dit superlieve muisje: Willemijn wil een optocht is een herkenbaar, positief verhaal voor al die kleuters die zich soms vervelen en niet goed weten hoe ze in hun eentje moeten spelen. Met prettige, op rijm geschreven tekst van Lida Dijkstra en trefzekere illustraties van Noëlle Smit, populair bij kinderen én ouders.